eyvah!

​

Çocukluğumun mavi çekmecesinde sakladığım bilyelerim vardı.

Annemin terlik fırlattığı her yaramazlığımda çıkarır,

O boşluğa saklanırdım.

İşte o kadar değerliydi korkularım.

 

Masumiyetimi kaybettim ilk o an

çöpe atarken yavaş yavaş

kıskançlığımdan kesilmiş barbilerimin saçlarını.

Gözlerim doldu bakarken sokağın başından ayrılan konteynıra.

Her sabah babamın arkasından baktığım gibi.

Bir tek şeyi merak etti timsah gözyaşlarım.

Bilyelerimi bulamamamın endişesi

Hâlâ mavi çekmecemde saklı mıydı?