top of page
eyvah!
​
ÇocukluÄŸumun mavi çekmecesinde sakladığım bilyelerim vardı.
Annemin terlik fırlattığı her yaramazlığımda çıkarır,
O boşluğa saklanırdım.
İşte o kadar değerliydi korkularım.
Masumiyetimi kaybettim ilk o an
çöpe atarken yavaÅŸ yavaÅŸ
kıskançlığımdan kesilmiÅŸ barbilerimin saçlarını.
Gözlerim doldu bakarken sokağın başından ayrılan çöp konteynırına.
Her sabah babamın arkasından baktığım gibi.
Bir tek ÅŸeyi merak etti timsah gözyaÅŸlarım:
Bilyelerimi bulamamamın endişesi
Hâlâ mavi çekmecemde saklı mıydı?
bottom of page